Po udanym debiucie skitourowym na Kasprowym wybieram się do Davos w Szwajcarii pochodzić na skitourach z doświadczonymi splitboardowcami Agą i Leszkiem. Ze względu na trudne warunki lawinowe dopiero trzeciego dnia udaje nam się zorganizować wyprawę skitourową z prawdziwego zdarzenia. Wybieramy się na szczyt Chörbsch Horn drogą z Davos Frauenkirch wycenianą na PD. Mamy do podejścia jakieś 1100 metrów na nartach.

Podjeżdżamy autobusem do Davos Frauenkirsch i już na początku mamy problem, bo nie wiemy jak zacząć. Jest bardzo mało śniegu i musimy kombinować. Niepotrzebnie ładujemy się w trudności - strome, oblodzone zbocze, które dało się obejść bokiem. W końcu odnajdujemy trasę dla rakiet śnieżnych w lesie, tam już podejście robi się dużo łatwiejsze. Dochodzimy do wioski, gdzie robimy mały postój. Podejście do tego momentu zajęło nam sporo więcej czasu niż było w planach.

Powyżej wioski nie ma już lasu. Idzie się bardzo przyjemnie, zbocze nie jest zbyt nachylone. W porównaniu z zatłoczonym Kasprowym, tutaj dużo bardziej można poczuć kilmat górskiej wolności i przygody - na stoku jesteśmy tylko my, a wokół ogromna śnieżna pustynia. W końcu dochodzimy do pierwszego progu nachylonego pod kątem ok. 35-40 stopni. Idziemy stromym, trochę oblodzonym trawersem. Trochę się ślizgamy, poza tym bez większych problemów.

Po pokonaniu progu idziemy wzdłuż grani, tam teren znowu robi się łatwiejszy. Dochodzimy do małego plateau, a następnie już stromiej podchodzimy pod awaryjny schron. Stąd do wierzchołka już bardzo blisko. W zasadzie dałoby się podejść na butach po trawie, ale my staramy się do końca zostać na nartach. Ostatnie metro dostarczają podnoszą nam trochę ciśnienie, bo robi się stromo, ślisko i w sporej ekspozycji. Jestem bliski wycofania się na trawę, ale ostatecznie przełamuję się i wchodzę.

Na szczycie wypijamy zaimprowizowany gipfelschnaps z plastikowej butelki z lotniska i wcinamy lunch. Przed nami ukoronowanie wycieczki, czyli zjazd.

Zjazd jest rewelacyjnym doznaniem. Ponad kilometr w dół, w dzikim terenie, bez tłumu narciarzy i snowboardzistów, w pięknym otoczeniu. Dzięki treningowi pozaszlakowej jazdy przez ostatnie dni idzie mi całkiem nieźle, wywalam się tylko kilka razy. Oczywiście najwięcej emocji dostarcza stromy próg, z którego udaje mi się zjechać wykonująć minimalną możliwą liczbę zakrętów :)

We wiosce robimy sobie przerwę i wypijamy piwo. Przedwcześnie się rozluźniamy, bo końcówka okazuje się bardzo upierdliwa. Najpierw mierzymy się z totalnie oblodzoną trasą dla rakiet. Następnie zjeżdzamy po polach uprawnych przykrytych śniegiem, jednak co chwilę trzeba zdejmować narty, żeby przejść jakiś wytopiony fragment. W końcu docieramy na dworzec i zmęczeni wracamy na kwaterę.

• Alpy
• Skitoury
• Zima