To nie jest dla mnie i Oktawiana dobry sezon, jeśli chodzi o Tatry. Na trzy dni w górach zaliczamy dwa wycofy i jeden dzień totalnej zlewy. Cała nadzieja w ostatnim dniu naszego pobytu w Tatrach. Postanawiamy postawić wszystko na jedną kartę i wybieramy się na tatrzański klasyk - Lewych Wrześniaków na Zamarłej Turni. Prognoza jest niezła, mamy dobry, wczesny start ze schroniska, a południowa wystawa obiecuje suchą skałę. Śpimy w Murowańcu, więc aby dostać się pod Zamarłą musimy przebić się przez grań, którą idzie Orla Perć.

Mam takie wspomnienie sprzed pięciu lat, kiedy to schodząc ze swojej pierwszej wysokiej góry (Kazbegu) rozmawiałem z Oktawianem o potencjalnych kolejnych celach. W toku rozmowy padła nazwa Matterhorn - powiedziałem wtedy, że tam to się nigdy nie wybiorę. Zbyt ryzykownie, trzeba się umieć wspinać, no i ta przerażająca grań szczytowa z ponadkilometrową lufą po obu stronach. Stare powiedzenie nigdy nie mów nigdy odnalazło i tym razem swoje zastosowanie - pięć lat po tej rozmowie stanąłem na szczycie góry znanej z opakowań Toblerone.

Wyjazd na przedłużony weekend do Agi i Leszka do Szwajcarii miał pierwotnie odbyć się w maju i miał być wyjazdem skiturowym. Musiałem jednak przenieść wyjazd na maj, w związku z czym zamiast butów narciarskich spakowałem linę i uprząż. W związku z wyjątkowo późnymi opadami śniegu w Alpach w tym roku, musieliśmy się nieźle nagłowić przy wyborze lokalizacji i planowaniu aktywności - sporo fajnych miejsc odpada, bo były za wysoko i leżał jeszcze na nich śnieg.

To już mój drugi pobyt w Hollentall w tym roku. Tym razem wybrałem się tutaj z tatą, a w planach mieliśmy głównie ferraty. Po pierwszym, rozgrzewkowym dniu na Alpenvereinssteig, ruszamy na trudniejszą drogę Hans von Haidsteig wycenianą na C/D. Ruszamy z parkingu dosyć stromym podejściem przez las. Cieszymy oczy złotą jesienią, zwłaszcza że w tym czasie w Tatrach leżą już głębokie śniegi. W pewnym momencie przestajemy piąć się w górę, a zaczynamy trawersować.

Po udanym debiucie skitourowym na Kasprowym wybieram się do Davos w Szwajcarii pochodzić na skitourach z doświadczonymi splitboardowcami Agą i Leszkiem. Ze względu na trudne warunki lawinowe dopiero trzeciego dnia udaje nam się zorganizować wyprawę skitourową z prawdziwego zdarzenia. Wybieramy się na szczyt Chörbsch Horn drogą z Davos Frauenkirch wycenianą na PD. Mamy do podejścia jakieś 1100 metrów na nartach. Podjeżdżamy autobusem do Davos Frauenkirsch i już na początku mamy problem, bo nie wiemy jak zacząć.